Süper Kahraman Sorunsalı pt. II

Mavra okumadan listemin ikinci kısmına süratle geçmek istiyorum.


5) Iron Man: Şimdi bu abimizin olayı biraz değişik. Sıradan bir ademoğlu işte. Tüm mevzu kostümde yatmakta. Kostümü elemandan bağımsız takılırken bir soba kadar etkisiz, aynı zamanda eleman da Halit Akçatepe kıvamında, etliye sütlüye karışamayacak tırt bir adam. Lakin ikisi yekvücut olanda sopalayamayacağı hasmı yok. Kostüm süperteknolojik, bas uçsun, kurcala füze atsın, az dürtükle nanomikrogauss tabancası ile akşam yemeğini ısıtsın. O denli fantastik. Sevmemin sebebi kahramanımızın aşırı zeki olmasıdır, IQ falan coşmuş bir insandır, severim.



4) Batman: Ağız burun eğmeyin, sevsem de yeri dörttür Wayne abimizin. Aslında saymakla bitmez meziyetleri. Alelade bir adam herşeyden öte. Süper güçleri yok. Bir iki ufak atraksyon haricinde kostümünden de medet ummaz. Kullandığı oyuncaklar desen hepsi kendi el emeği göz nuru. Aslında Batman hepimize örnek teşkil edebilecek birisidir, herkesin süper kahraman olabileceğini, süper güçlerimizin olmamasının engel olmadığını vurgular. Küçükken anneme kostüm dikmesini istemiştim. Ben de kendi çapımda mahallemizde adaleti sağlayacaktım. Süte su katan o adi sütçüyü gece karanlığında bir güzel örseleyip, adalete teslim etmekti tüm amacım. Ama annemin dikişi zayıftır, onun yerine örgüden yapmak istedi kostümü. Ben de atlamaydı zıplamaydı isilik dökerim diye vazgeçmiştim.

Batman'den not kırmamın ana sebebi zengin evladı olmasıdır. Aynı şeyi varoşlardan çıkarak yap, elini öpeyim. Olmuyor bay Wayne, olmuyor. Baba parasıyla artizlik yapmak kolay. Diğer uyuz olduğum yönü de arkasının sağlam olması. Başı sıkışsa Robin koşar gelir, kostüm kırışsa Alfred yetişir. Oh ne ala memleket. Diğer kıl olduğum yönü de sağlam ayak bir gönül işi olmamasıdır. Armudun sapı üzümün çöpü derken şakaklar kırardı be Batman'im, bulamadın bi Louis Lane, Mary Jane falan. Sanırım tepetaklak asılı kaldıkça beyne kan gitmiyor fukaranın. Yoksa severim bak bunu da.

3) Dr. Doom: Tam bir allahın belası. Süper kahraman - kötü adam ikilileri hep aynıdır. Bir kahramana bir avuç kötü adam düşer, o da sırayla hepsinin gadasını alır, dünya onun sayesinde rahat bir nefes alır. Dr. Doom bu sıradanlık içerisinde açan bir çiçektir adeta. Esasında Fantastik Dörtlü'nün hasmı iken kah Örümcek Adam'ın arkasından usulca yaklaşıp, "TUT-masaydım gidiyodun!" der, kah Hulk'un ensesine vurup kaçar, kah Silver Surfer'ın kasıklarına hamle yapıp ağzıyla "upsssççk" sesi çıkartarak korku salar. Maksadı dünyayı ele geçirmektir, bu uğurda yapmayacağı çakallık yoktur. Bir nevi kötü adamlar arasında Mehmet Karahanlı'dır, konseyi toplar, direktifler verir.


2) Wolverine: Karizmatik. Son yıllarda görseli baya bir düzeltti, iyice şekil oldu. Hoş insanın iskeleti adamantiyumdan olunca ne giyse yakışıyor. Çok fazla yazmak da istemiyorum aslında. Asi ruhu falan filan diye uzun uzun anlatmak çok anlamsız.

Kendisi Capcom atari oyunlarında coşkun bir karakter olup, yakalanması illettir, adamı iki dakikada Müslüm Gürses konserinden çıkmışa çevirir.


1) Spawn: Herkes şimdi ağız burun eğecektir ama 1 numaram kesinlikle SPAWN! Superman, Hulk, Hellboy, Silver Surfer gibi çok sevdiğim onlarca kahraman olmasına rağmen Spawn'ı ayrı severim, sevmeyeni de sevmem.

Batman'de bahsettiğimiz gibi sıradan bir insanken süper kahramana dönüşen bir adamdır. Öyle kostüm dikerek falan değil, çatır çatır cehennemden gelerek kahraman olmuştur. Bu ahir dünya olayları yüzünden zaten artı bir puan kazanmaktadır. Toksik atıklar veya gama ışımaları haricinde süper kahraman da olunabileceğini gösterir bizlere Spawn. Paso uhrevi güçlerle de çalışmaz. Simbiyotik kostümünü kullandığı kadar makineli tüfek de kullanır. Tek tabancadır, gizemlidir, acı çekmektedir, çektirmektedir. Candır, baldır Spawn.