Beni Kutlamalısın

10 yıla yakın bir süredir sigara içmekteydim ve bugün biraz hüzün ve çokça mutlulukla söyleyebilirim ki sigarayı bıraktım. Zor oldu çünkü sigarayı müthiş bir keyif alarak tüketmekteydim. Hani o kadar ki 7 yaşındaki kuzeninizin elinden tutun gelin, bana bir öğle yemeği ısmarlayıp o yemek üstüne tellendirdiğim sigarayı içişimi izleseydiniz eminim o çocuk 2 haftaya kalmaz sigaraya başlardı. Bunun haricinde tüketim miktarım da hatırı sayılır seviyelerdeydi. Olimpiyat ateşini meşale yerine sigarayla ucuca ekleme metoduyla Sydney'den Los Angeles'a taşırdım, o derece yani.

Peki ne oldu da bıraktım sigarayı? Açıkçası yüzlerce bahanem vardı bırakmak için ama düşüncemi eyleme dökecek bir motivasyonum yoktu. Zarar gördüğümü çok iyi biliyordum ama takmamaya çalışıyordum. Etrafınıza bakın. Size gerçekten değer verdiğini düşündüğünüz bir insan sigara içme artık derse lütfen onu kırmayın. Hatta beyninizde "ya o (yao ming) ya da sigara" gibi sanal bir yol ayrımı yaratın ve buna inanın. İradenizi terbiye edin. Azaltmayın, bir anda bırakın. İlk etapta nikotin sakızı ya da patch kullanabilirsiniz ama emin olun biz o sigarayı nikotin ihtiyacından çok keyfi, alışkanlığı için tüketiyoruz. Çok bunalırsanız abanın musakkaya, karnıyarığa. Patlıcan bol bol nikotin ihtiva eder. (uyuşturucu bağımlılarına da "pırasa bol bol amfetamin içerir" demeyi çok isterdim ama malesef) Sigara içmek yerine pratik şeyler bulun: sakız çiğneyin, rulokat alıp sigara içer gibi tüketin, sık sık dişinizi fırçalayın, vb.

İlk saatler çok zor geçiyor. İlk birkaç gün resmen ananız ağlıyor. Acaip sinire kesiyorsunuz, herkesi tersliyor, kırıyorsunuz. Bir hafta boyunca beyniniz size paso "yak lan bir sigara" diyor, iradeniz varsa siz de ona "la yörü git" demek zorundasınız. Acı veren bir süreç, tamam. Hatta bıraktıktan sonra hayatınızda ciddi bir boşluk oluşuyor. Kahvenin, biranın yanında bir eksiklik duyuyorsunuz, evden çıkınca "assktr, paketi unuttum" diyorsunuz sonra jeton düşüyor, mevzudan haberi olmayan dostlarınız ikram edince yutkunuyorsunuz ama olsun, güzel bir şey yine de. Yediğinizin, içtiğinizin tadını almaya başlıyorsunuz.

Neyse efendim, vaziyet bu. Satırlarıma son verirken Sayın Ubeyd Korbey ve Duman Avcıları'na da bir çift sözüm olacak: "Beni siz kovmadınız lan, kendim istifa ettim!"