Ah Bir Ataş Ver

Ergenlik dönemine girdiğim günlerden beri ailem ve öğretmenlerim tarafından sürekli okumam için baskı yapılan bir takım kitaplar vardır. "% 100 Düşünce Gücü", "Savaşçı", "İstersen Yapabilirsin", "Tembel Koala ve Çalışkan Arı" ve adını hatırlayamadığım daha onlarca kitap. Üç aşağı beş yukarı hepsinin de ortak amacı içimizdeki gücü açığa çıkarmak ve irademizle her istediğimizi elde edebilmekti, sanırım. Sanırım diyorum, çünkü hiçbirini 40 sayfadan fazla okumadım. Eğer insan iradesizse, üstelik iradesizliğinin farkındaysa, üstüne üstlük bu halinden şikayetçi de değilse bu tarz kişisel gelişim kitaplarının bireye çok da bir fayda sağlamayacağı aşikardır.

Sigara içmenin iradesizlik olduğunu öne sürenler bence bir kez daha düşünsünler. Çünkü bence sigara içmek cesarettir. O kadar anti-sigara propogandasına, sigaranın zararları yaygarasına karşı dimdik durup bir sigara tüttürebiliyorsa insan bence ya cesurdur ya da vurdumduymazın önde gideni.

Sırası gelmişken, sigara içmeyenlere saygı duyulması mevzusu acaip sinirime dokunmakta. Sigara içen insan adi, beş para etmeyen bir insan mıdır? Ben sigara içmek isterken, o istemiyor. İnsan hakları Sözleşmesi'ne göre o ve ben din, dil, ırk veya başka bir ayrım gözetmeksizin eşit değil miyiz? İzole edin bizi birbirimizden. Neden hep onların dediği olmak zorunda ki? Azıcık da içenlere saygı duyun be, kırk yılda bir beş dakika da pasif içici olun. Yıllardır aktif içiciyim, daha ölmedim.

Korkarım önümüzdeki yıllarda bu olay daha da büyüyecek, kapalı alanlarda sigara içmeye teşebbüs edenlerin sigaraları ellerinde söndürülecek. Açık alanlarda çevre kirliliği yaptığımız için ceza ödeyeceğiz. Sigara satışları külliyen yasaklanacak, evlerin bodrum katlarında toplanıp gizli örgütler gibi sigara içme toplantıları düzenleyeceğiz.

Birisi bu gidişe bir son vermeli.

Endişelerdeyim.