Çok nadiren beddua ederim. Ama ne zaman beddua etsem kesin tutar. Şu gerizekalı banka reklamında trakya aksanıyla "Ciep tilifonu meen, biz bulduuğk!" diyen teksaslı kardeşimizi gördükçe cep telefonunu icad eden dürrüğe bildiğim tüm küfür ve bedduaları iletmekteyim.
Ne zaman girdi bu yavşak icadı bizlerin hayatına? Kısa zamanda nasıl da insanları alıverdi pençesine? Nasıl yaşamaktaydı bu garibanlar cep telefonu olmadan önce? Ne zaman önü kesilecek bu şuursuzca oluşumun? Cüneyt Ülsever tarzı sorgulama bir yana, cidden merak içindeyim bu sorular karşısında. 2 megapiksör, buluğtutlu, waplı, kıllı yünlü zımbırtılara 1.000 ytl ve üzerinde ücret ödeyerek sahip olan insanlar var etrafta. Lan aç köpek, günah be! Hem git kontör al o kadar para vereceğine, çaldır kapat ömrün geçti.
Bence tüketim kararları insandan insana değişir. O yüzden kızmam yersiz belki de. Bana göre saçma olan bir harcama diğer bir insana son derece makul gözükebilir. Ama yine de günah be, alt tarafı kıçıkırık bir cep telefonu lan!
Sinirlerdeyim.
08 Şubat 2006
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Kayıtlar
1 comments:
aaah ah kompleciğim. bahsettiğin insanların beni de ödemeli aradığı ve sonra buluşunca sinirden makak olmuş suratımı 2 megapiksar telefon mu neyiyse onunla ölümsüzleştirdiği günleri hatırlarım. neydi o günler.
Yorum Gönder